Nog een keer bedankt voor de reacties! Ik heb de fans moeten verplaatsen naar Hoofdstuk 4, anders werd Hoofdstuk 3 te lang. Even nog een keer het lijstje met degenen die erin willen, je mag nog steeds reageren, zelfs als ik het stukje af heb! Ik voeg het gewoon toe
-Liez
-Irene
-Rosalie
-Meike
-Marieke
-Hanneke
-Sylvana
-Veerle
-Ilse
En hier dan Hoofdstuk 3, veel plezier!
Hoofdstuk 3De eerste week ging heel snel voorbij. Het bewerken van de teksten van Robin L ging vrij snel en de meeste nummers hadden nu al een gitaarlijn, een baslijn en wat drums. Natuurlijk moest er nog een hoop aan gedaan worden, en Laurens was nog druk bezig met de toetsen. Gelukkig hadden ze daar nog wel even de tijd voor, ook al kwam vanmiddag MiMi Soya al aan op Schiphol en moesten de jongens hen wel even ophalen.
Het was net half 11 ’s ochtends toen Hubrecht op zijn klok keek, die hij naast zijn bed had gezet. Hij had weer eens enorm vreemd gedroomd zeg! Toen hij zag dat hij geen smsjes had of oproepen had gemist liep hij enigszins gedesoriënteerd maar toch heel helder naar de badkamer om te douchen.
Toen hij een kwartier later fris en fruitig in de huiskamer van de bungalow kwam zag hij dat beide Robins en Tom al op waren.
“Goede morgen! Gefeliciteerd met je verjaardag Vlinsje!” lachte Hubrecht opgewekt en liep naar de keuken om zijn ontbijt te maken; toast met kaas en tomaat.
“Dank je wel Six! Ook goeie morgen, lekker geslapen?” vroeg Robin L.
“Ik vertel alles zo wel!” zei Hubrecht terwijl hij de kaas en de tomaten uit de koelkast viste. Het duurde niet lang of zijn toast was helemaal klaar en Hubrecht kon terug naar de bank lopen om te eten.
“Vertel, wat heb je nu weer voor bizars gedroomd?” vroeg Robin L.
“Het was echt heel vreemd. Het begon allemaal met dat ik kon vliegen. Ik was wolkjes aan het achtervolgen toen ik ineens naar beneden begon te zakken, en toen zat ik achterop de fiets bij een ex-voetballer van Ajax! We fietsten langs een weiland, maar de bloemen die erin stonden waren enorm en ik sprong van de fiets af om te kijken. Toen was ik rond aan het lopen, het leek wel een scene uit Alice in Wonderland of zo, en toen ik dat bedacht had verscheen ineens de Cheshire Cat voor mijn neus en begon tegen me te praten! Ik weet niet meer wat hij precies zei, maar toen gingen we naar een huis toe, en dat was het huis waarin we toen de clip van ‘Spiders’ hadden opgenomen! Toen was de kat verdwenen en was ik ineens in een kerk in plaats van in het huis, en daar was een altaar. Ik had ook een pak aan en toen bleek het dat Wafel ging trouwen! Toen werd ik wakker…”
“Wow…dat is weer eens een hele vage droom!” lachte Tom. “Wat heb je toch een fantasie!”
“Ik denk het!” lachte Hubrecht.
“Het klinkt wel alsof je het naar je zin had! Vliegen en zo, alleen ik trouwen? Ik weet het niet Six! Dat is wel heel vroeg dan!” zei Robin F met een glimlach.
“Het was maar een droom,” zei Hubrecht en nam een eerste hap uit zijn toast, die al bijna weer koud was.
“Lekker?” vroeg Tom.
“Overheerlijk!”
“Goede morgen! Vlinsje! Gefeliciteerd met je 25e verjaardag!” lachte Laurens, die gedoucht en wel de huiskamer in kwam.
“Dank je wel Witte! Je hebt net de droom van Six gemist joh! Wat een avonturen weer!”
“Straks in de auto nog maar een keer vertellen dan! Oh, en ik heb gister de laatste stukken keyboard in de tracks gemixt, ze moeten nu ongeveer klaar zijn, op een paar laatste veranderingen na!” Laurens liep naar de keuken om zijn ontbijt te maken en kwam 10 minuten later terug met hetzelfde ontbijt als Hubrecht, die net zijn bord naast zich op een kastje had gezet. Nu zat hij met zijn laptop op schoot.
“Wat ben je aan het doen dan Six?” vroeg Robin L, die probeerde mee te kijken, maar Hubrecht draaide expres weg.
“Dat merk je vanzelf wel!” lachte hij. Robin L liet het maar even zo en staarde voor zich uit.
“Ik heb ook best raar gedroomd trouwens…”
“Mwat dwan?” vroeg Laurens met volle mond.
“Kunnen jullie je dat meisje nog herinneren? Toen met mijn novel?”
“Hoe kunnen we haar nou vergeten?” vroeg Hubrecht, die meteen volledige aandacht had voor Robin L.
“Ze zat in mijn droom. Ik zag haar lopen en ik rende achter haar aan maar op een of andere manier verdween ze steeds als ik er bijna was… Nu besef ik eigenlijk pas dat ik haar nog steeds best wel mis!”
“Dat is logisch, ze was toch wel eigenlijk jouw chick en we hebben heel veel tijd met haar doorgebracht! Jammer dat we nooit een foto of zo van haar genomen hebben…,” zei Laurens.
“Kan je haar niet terugbrengen, Pluisje?” vroeg Hubrecht toen. Robin L schudde zijn hoofd.
“Ik heb haar laten omkomen in een vliegtuigongeluk, ze is weg en ze komt niet meer terug. Ze zou niet eens terug willen komen.”
“Maar wat nou als het wel kon, had je het dan gedaan?” vroeg Tom.
“Absoluut. Dan had ik haar niet eens uitgewist,” antwoordde Robin L. “Maar het is nu eenmaal zoals het is. Hopelijk heeft ze rust, waar ze dan ook is nu. Als ze al echt bestond.” Even was het helemaal stil, de hele band staarde voor zich uit zoals Robin L eerder ook deed. Er verscheen een glimlach op Hubrechts gezicht.
“Zonnetje. Zo noemde ze me altijd. SunnySix. Het lijkt voor eeuwig geleden.”
“Inderdaad. Ik mis haar ook zeker weten… Als ze ook maar voor één dag terug kon komen…,” zei Robin F, terwijl hij met een onderzetter speelde.
“Ze was zo lekker knuffelig altijd,” lachte Tom. “En zo lekker bij de hand af en toe.”
“Een bij heeft geen handjes,”merkte Laurens op. “Sorry, die moest ik even maken,” voegde hij eraan toe toen de rest overdreven hard zuchtte.
“Dit is trouwens niet echt een heel gezellig onderwerp voor op Vlinsjes verjaardag hè? Wie heeft er zin in cadeautjes geven?!” lachte Tom toen.
“Ik ben benieuwd!” lachte Robin L en Hubrecht, Tom, Robin F en Laurens sprongen direct op en renden naar hun kamers. Een paar seconden later stonden ze klaar met een paar prachtig ingepakte cadeaus.
“Welke wil je eerst hebben?” vroeg Robin F.
“Geef de jouwe maar dan!” lachte Robin L en pakte het kleine pakje aan. Hij maakte het vluchtig open en lachte. Het was een heel pakket met wel 25 pakjes gitaarsnaren en een zakje plectrums erbij.
“Die had ik echt nodig zeg! Dank je wel Wafel!” Tom gaf als tweede zijn cadeau.
“Hopelijk vind je het wat…,”voegde hij eraan toe. Robin L opende ook dit cadeau en lachte.
“Een portable DVD speler met de hele American Pie collectie! Heerlijk voor in de bus op tour zeg, dank je wel T!”
“Nu de mijne!” lachte Hubrecht en gaf Robin L een klein plat pakje, waar een envelop uit kwam zetten toen Robin L hem voorzichtig open scheurde.
“WOW Six! Tickets voor Anberlin! Hoe heb je dat voor elkaar gekregen, dat was toch uitverkocht?!”
“Ik heb even een babbeltje gemaakt met Stephen. Super chille gasten trouwens! Ik heb ze onze cd gestuurd en die vonden ze zo geweldig dat ik backstage passen heb gekregen! Het waren er wel maar 2, want meer konden ze niet kwijt…”
“Maar je mag wel met me mee hoor Six, ik snap je hint,” grijnsde Robin L. “Echt super bedankt.” Laurens gaf als laatste zijn pakje en Robin L begon het meteen open te scheuren. Direct schoot hij in de lach.
“Die had ik al aan zien komen, dank je wel Witte!” grijnsde hij en hield zijn nieuwe sloffen omhoog. Laurens grijnsde terug.
“Moet je erin kijken, ik heb de pluizigste sloffen die er waren uitgezocht, speciaal omdat jij Pluis bent!”
“Dank je wel!” lachte Robin L. “Ik ga alles even op mijn kamer leggen, en dan moeten we volgens mij maar eens gaan!”
“Je hebt gelijk! Opschieten dan maar!” zei Hubrecht en racete naar zijn kamer om zijn schoenen aan te doen, de rest van de band volgde zijn voorbeeld.
In de bus had Hubrecht zijn droom nog een keer verteld, en Laurens had helemaal in een deuk gelegen. Het wachten duurde niet lang op Schiphol, het vliegtuig was 10 minuten te vroeg. Toen MiMi Soya eindelijk de koffers bij elkaar had geraapt en uit de Gate kwamen bestormde Hubrecht ze als eerste.
“Six! Good to see you too!” lachte Jorja, die direct een meter hoog in de lucht hing.
“And there’s my Joey love! Man I missed you!” lachte Hubrecht toen hij Jorja had overgegeven aan Laurens en Joey een knuffel gaf.
“Missed you too dude!” Joey grijnsde en knuffelde Hubrecht zo stevig terug dat het een wonder was dat hij niet door midden brak.
Toen iedereen elkaar eindelijk had begroet gingen ze terug naar de bus, waar de koffers nog maar net in pasten nu er ineens 9 man in moesten. De busrit was zo gezellig dat Robin F drie keer moest zeggen dat ze er waren.
Eindelijk stonden alle koffers binnen, en Jorja begon er meteen een te openen.
“Robin, we’ve got something for you. I hope you like it.” Ze gaf Robin L een groot pakket, en toen hij het opende verscheen er een enorme glimlach op zijn gezicht.
“This is amazing you guys, thank you so much!” Robin L liet de rest van de band zien wat hij gehad had; een witte pluizige badjas met op de achterkant een bolletje dat een konijnenstaart moest voorstellen, aan de capuchon zaten twee lange oren die recht omhoog konden staan met ijzerdraad dat erin zat, en er zaten zelfs bijpassende sloffen bij, wat konijnenpoten moesten voorstellen.
“What about my present?” vroeg Laurens een beetje verdrietig. “I gave slippers too!”
“I’ll wear them when I’m not wearing my bathrobe. This is so cool!”
“Thanks! Chris found them while he was shopping the other day! Said it was completely you. Obviously he was right!” lachte Jorja.
“He sure was!” lachte Hubrecht. “Try it on, Vlins!” Robin L schudde zijn hoofd.
“No way, I’ll wear it tonight. I guess if I put them on right now there will be photo’s on twitter of me within seconds.” Hubrecht gaf een onschuldige blik, maar het werkte totaal niet, hij schoot binnen een paar seconden in de lach.
Index 
Even afwachten op antwoord dan maar! xD Ach, er zit geen haast achter, deze keer heb ik niet echt een deadline in mn hoofd wanneer ik het boek wil geven 
